Zaldia eta katua

Bazen behin zaldia ibai itxasoan joan zen korrika.Zaldiaoso gaiztoa zen.

-Egun on zaldi ibai-agurtu zuten zomoroek.

-baita zuei ere-erantxu zuen zalia.

Zaldia lagun asko zituen itxasoan..... eta denek maite zuten.

-zer modus zaldia?-esan sioten untxiek

-oso ongi lagunak, eta zuek?-galdetu zuen zaldia

-primeran!

zaldia arrera jarraitu zuen.Bero txiki egiten zuen.

-kaiso zaldia! zer moduz?-ésan zioten txorriek

-egarri naiz! non dago putxua?

-hor dago,zuatxaren goian-erantzun zioten txoria-kontuz ibili oso

irristakora da eta.

Baina zaldia kasurikegin ez eta plasta!erorizen putxura

-lagundu, mesedes , lagundu!-ohikatu zuen zaldia

Orduan txoriek azkar ,azkar joan ziren otsoaren gana.

-mesedes,etorri! zaldia putzura erori da eta lagundu behar du.

Otsoa oso alfera eta berritxua zen eta lasai,lasai putzura ailegatu zen.

-Ene! mina hartu duzu?- galdetu zion otsoa

-ez galdetu eta atera hemendik!

-nai,lasai,baina.....ez duzu minik hartu?

-mesedes,ez galdetu eta atera hemendik!-ohikatu zun zaldia

txoriek hartxarengana joan ziren

-mesedes etorri!zaldia putxura erori da, laguntxabehar du eta otxoa alferak ez du ezer

egiten.

Orduan baserriara korika putxura joan zen,besoan luzatu eta atera zuen.

-uf,eskeri asko!-esan zion zaldia-salbatu nauzu!

Eta otsoak galdezka jarraitzaren zuen

-ez duzu minik hartu?

hartzak otsoari hasere esan zion:

-hitz egin gutxiago, eta lan egin gehiago!

hala bazen ez bazen, sar dadila kalabazan eta atera dadila iruñako plazan...

IBAI,ASIER.C ETA MIGUEL ANGEL