"Hartza eta balea" (Jon eta Asier)

Bazen behin hartz bat, hondartzara joan zen paseatzera. Hartza oso alaia zen.
-Egun on hartza-Agurtu zuten kalamarroek.
-Baita zuei ere! -Erantzun zuen hartzak.

Hartzak lagun asko zituen hondartzan ...
eta denek maite zuten.
-Zer moduz azeria? - Esan zioten marmoek.
-Oso ongi lagunak, eta zuek?-Galdetu zuen hartzak.
-Primeran.

Hartzak aurrera jarraitu zuen.Bero handia egiten zuen.
-Kaixo hartza! Zer moduz?-Esan zioten arrainek.
-Egarri naiz! Non dago itsasoa?
-Hemen dago.
-Zu tontolapikoa zara?-Erantzun zioten arrainek.
-Kontuz ibili, olatu asko daude.

Baina hartzak kasurik egiten ez eta olatu batek eraman zuen!Erori zen itsasora.
-Lagundu, mesedez, lagundu!-Ohiukatu zuen hartzak.

Orduan arrainak azkar, azkar joan ziren balearengana.
-Mesedez, etorri! Hartza itsasora erori da eta laguntza behar du.

Balea oso motela eta handia zen eta lasai-lasai itsasora ailegatu zen.
-Ene! Mina hartu duzu?-Galdetu zion baleak.
-Ez galdetu eta atera hemendik!

Bai, lasai, baina..... Ez duzu minik hartu?
-Mezedez, ez galdetu eta atera hemendik!-Ohiukatu zuen hartzak.

-Arrainak izurdearengana joan ziren.
-Mezedez, etorri! Hartza itsasora erori da, laguntza behar du eta balea motelak ez du ezer egiten.

Orduan izurdea azkar-azkar itsasora joan zen, muturra luzatu eta atera zuen.
-Uf, ezkerrik asko! -Esan zion hartzak.
-Salbatu nauzu!

Eta baleak galdezka jarraitzen zuen...
-Ez duzu minik hartu?
Izurdeak baleari haserre esan zion:
-Hitz egin  gutxiago, eta lan egin gehiago!
Hala bazen ez bazen, sar dadila kalabazan eta atera dadila Iruñeko plazan...