KAIXO ASPALDIKO

SAGUA ETA MANDEILU ( YELCO ETA KOLDO)

Bazen behin sagu bat eta herrira joan zen paseatzera.Sagua oso ausarta zen.
- Egunon sagua - agurtu zuen inurriari
- Baita zuri ere! - erantzun zuen saguak.

Saguak lagun asko zituen herrian ... eta denek maite zuten.
-Zer moduz sagua? esan zioten belek
- Oso ongi laguna,eta zuek ?- galdetu zuen saguak
- Primeran !



Saguak aurrera jarraitu zuen. Hotz handia egiten zuen.
- Kaixo sagua ! Zer moduz ? - esan zioten liztorrek
Hotz naiz! Non dago sua ?
Hor dago, etxearen barruan- esan zioten liztorrek.
- Kontuz ibili, atea erraz ixten da.

Baina saguak kasurik egin ez eta... Pam! eta geratu zen etxearen barruan.
- Lagundu mesedez, lagundu! ohiukatu zen saguak.

Orduan liztorrak azkar, azkar joan ziren mandeulia bilatzera
- Mesedez etorri! Sagua etxearen barruan geratu da eta laguntza behar du.

Mandeilua oso alferra eta gaiztoa zen lasai , lasai etxera ailegatu zen.
-Ene, mina hartu duzu? -Galdetu zion mandeuliak
-Ez galdetu eta atera emendik.
- Bai lasai baina... ez duzu minik hatu?
-Mesedez ez galdetu eta atera hemendik ohiukatu zuen saguak.

Liztorrak hartzarengana joan ziren
- Mesedez etorri sagua etxean geratu da, laguntza behar du eta mendeilua alferrak ez du ezer egiten.

Orduan hartza korrika, korrika etzera joan zen eta atea jo eta sagua atera zuen.
-Uf !! ezkerrik asko! esan zioten sagua -salbatu nauzu!

Eta mandeiluak galdezka jarraitzen zuen...
-Ez zu duzu minik hartu?
Hartzak mandeiluari erantzun zion:
-Hitz egin gutziago eta lan egin gehiago!
hala txikia ez handia sardadila ipu irdinak