TXAKURRA ETA KATUA

Neguko egun batean txakurra hondartzara joan zen. Txakurra oso argia zen.
- Egun on, txakurra. - agurtu zuten sugeek
- Baita zuei ere ! -erantzun zuen txakurrak

Txakurrak lagun asko zituen hondartzan... eta denek maite zuten.

- Zer moduz txakurra?- ezan zioten saguek.

- Oso ongi lagunak, eta zuek?- galdetu zuen txakurrak.

- Primeran !
Txakurrak aurrera jarraitu zuen. Hotza egiten zuen.

- Kaixo txakurra! Zer moduz?- esan zion arranoak.

- Hotzak nago ! Non dago berogailua?

- Hor dago, harriaren ondoan - erantzun zion arranoak- Kontuz ibili, oso arriskutsua da eta.

Baina txakurrak ez zion  ulertu arranoari eta bidean eta galdu zen.

- Lagundu, mesedez lagundu!-ohiukatu zuen txakurrak.

Orduan arranoak azkar,azkar oihukatzen katuarengana joan zen.

- Mesedez, etorri !Txakurra galdu da eta.

Katua oso alaia zen eta azkar-azkar joan zen bere bila.

-Laguna, hotza duzu ? - oihukatu zion katuak.

-Ez galdetu eta etorri nire bila!

-Bai, lasai, baina..... ez duzu hotzik?

-Mesedez, ez galdetu eta etorri nire bila!-esan zion txakurrak .

Arranoa azeriarengana joan zen.

-Mesedez etorri! Txakurra galdu da, laguntza behar du eta katuak ez du ulertu eta uretara joan da.

Orduan azeria korrika korrika basora joan zen, hanka luzatu eta atera zuen.

-Uf! eskerrik asko!-esan zion txakurrak-salbatu nauzu!

Eta txakurrak oihukatu zuen.....

-Ez duzu minik hartu?

Katuak haserre esan zion:
-Hitz egin gutxiago, eta lan egin gehiago!

Zankali zankalao zazpi eta zazpi hamalau.