ARRAINA ETA IZURDEA

Bazen behin arrain Bartolo koralera joan zen bere gurasoak bisitatzera. Arraina oso geldia zen.
-Egun on, Bartolo -agurtu zuten dortokek.
-Baita zuei ere! -erantzun zuen arrainak.
Arrainak lagun asko zituen uretan...eta denek maite zuten.
-Zer moduz arraina? -esan zioten karramarroek.
-Oso ongi lagunak , eta zuek? -galdetu zuen arrainak.
-Primeran!
Arrainak aurrera jarraitu zuen. Hotz handia egiten zuen.
-Kaixo arraina! Zer moduz? -esan zioten ahateek.
-Nekatuta nago! Non dago harri eroso bat nik atsedena hartu ahal izateko?
-Hor dago, itsasontziaren azpian -erantzun zioten ahateek -kontuz ibili, arrantzale asko daude itsasontzian.
Baina arraina oso geldia zen eta ezin izan zuen alde egin.Horregatik arrantzaleak harrapatu zuten.
Lagundu mesedez lagundu-ohikatu zuen arrainak.
Orduan ahateak azkar, azkar igeri egin zuten dortokarengana.-Mesedez, etorri arraina arrantzaleak arrantzatu dute eta laguntza behar du.
Dortoka oso geldia eta berritsua zen eta poliki-poliki itsasontzira iritsi zen.
-Ene mina hartu duzu? -galdetu zion dortokak
-Ez galdetu eta atera hemendik-erantzun zion arrainak
-Bai, lasai baina... ez duzu minik hartu?
-Mesedez ez galdetu eta atera hemendik!-esan zuen arrainak.
Ahateak izurdearengana joan ziren.
-Mesedez etorri!Arraina arraintzaleak harrapatu dute, laguntza behar du eta dortokak ezin du laguntzen.
Orduan izurdea igerian itsasontziara igo zen salto bat eginez eta arraina askatu zuen.
-Uf, eskerrik asko!-esan zion arrainak- salbatu nauzu!
Eta dortokak galdezka jarraitzen zuen...
-Ez duzu minik hartu?
Izurdeak dortokari haserre esan zion:
-Hitz egin gutxiago, eta lan egin gehiago!
Hala bazen edo ez bazen, Bartolo arraina gurasoak bisitatu zituen azkenean.