Udako egun bat zen.Txakur jauna mendira joan zen jolastera.Txakurra oso azkarra zen.
-Egun on,txakur jauna-agurtu zuten saguek.
-Baita zuei ere!-erantzun zuen txakurrak.
-Baita zuei ere!-erantzun zuen txakurrak.
Txakurrak lagun asko zituen mendian...eta denek maite zuten
-Zer moduz txakurra?-esan zioten erbiak.
-Oso ondo lagunak ,eta zuek?-galdetu zuen txakurrak
-Primeran-
Txakurrak aurrera jarraitu zuen.Bero handia egiten zuen.
-Kaixo txakurra!Zer moduz?-esan zioten hartzek.
-Beroak nago !Non dago ibaia?-
-Hor dago,harriaren ondoan-erantzun zioten hartzek.
-Kontuz ibili, putzu asko daude eta-
Baina txakurra oso tematia zen eta erori zen.
Orduan hartza azkar joan zen txoriengana.
-Mesedez etorri txakurra putzura erori da eta laguntza behar du.-
Txoriak oso gaiztoak ziren eta lasai ailegatu ziren.
-Ene mina hartu duzu? galdetu zion txakurrak-
-Ez galdetu eta atera hemendik.
-Bai lasaia baina...ez duzu minik hartu?-
-Mesedez ez galdetu eta atera hemendik!-oihukatu zion txakurrak.
Hartza erbiarengana joan zen.
Orduan erbia korrika korrika joan zen hanka luzatu eta atera zuen.
-Eskerrik asko-esan zion txakurrak-Salbatu nauzu.
Eta txoriak galdezka segitu zuten.
-Ez duzu minik hartu?-
Erbiak txoriari haserre esan zion.
-Hitz egin gutxiago eta lan gehiago!-
Hala bazan edo ez bazan, sar dadila kalabazan eta atera dadila Iruñako plazan.