ARRATOIA ETA SAGUA

Egun batean Maitane arratoia Santa Clarako uhartera joan zen eguna pasatzera.Arratoia oso azkarra zen .
-Egun on, arratoi Maitane-agurtu zuten itsastxoriek.

-Baita zuei ere!-erantzun zuen arratoiak.

Arratoiak lagun asko zituen uhartean...eta denek maite zuten.

-Zer moduz arratoia?-esan zioten arrainek.

-Oso ondo lagunak,eta zuek?-galdetu zuen arratoiak.

-Primeran!
Arratoiak aurrera jarraitu zuen euria  hasi zuen.
-Kaixo Maitane, zer moduz?-esan zioten inurriek.

-Logure naiz.Non dago aterpean?

-Hor dago,faroaren ondoan-erantzun zioten inurriek.
-Kontuz ibili,oso zikina dago.
Baina arratoia ez zen konturatu eta...TXAS! lokatzera erori zen.
-Lagundu,mesedez,lagundu!-oihukatu zuen Maitanek.
Orduan inurriak azkar-azkar saguarengana joan ziren.
-Mesedez,etorri! arratoia lokatzera erori da eta laguntza behar du.
Jaime sagua oso adoretsu eta azkarra zen eta azkar-azkar lokatzera iritsi zen.
-Ene!!mina hartu duzu???-galdetu zion Jaimek.
-Ez galdetu eta atera hemendik!!!
-Bai, lasai, baina...ez duzu minik hartu??
-Mesedez, ez galdetu eta atera emendik!!!-esan zuen Maitanek-.
Inurriak katuarengana joan ziren.
-Mesedez etorri!arratoia lokatzera sartu da,laguntza behar du eta Jaime sagua ez du kasurik egiten.
Orduan Nuria katua korrika-korrika lokatzera joan zen hanka luzatu eta atera zuen.
-Uff, eskerrik asko -esan zion arratoiak-salbatu nauzu!!
Eta Jaimek oraindik hitz egiten zegoen
-Ez duzu minik hartu?
Nuriak Jaimeri haserre esan zion:
-Hitz egin gutxiago ,eta lan gehiago egin!!

Kontatu eta kontatu ipuina bukatu,gustatu eta gustatu ipuina gastatu.

JAIME.                                                                               MAITANE.

NURIA.